De AAC-bestuursleden hoorden hiervan tijdens de laatste Algemene Ledenvergadering van
Rugby Nederland dat plaatsvond op 31-03-2021.
Omdat Bram in het verleden veel verdienstelijk werk heeft verricht, voel ik me geroepen enkele woorden aan hem te wijden.
Bram, geboren in 1931, werd in 1950 lid van de Amsterdamse Atletiekvereniging. Al snel werd duidelijk dat, net als Jan van Lunteren en Henk Knoop, na al dat trainen op de
atletiekbaan zou hij geen Nederlands- of wereldrecord breken. En in 1952 he
stapte over naar de Rugby-afdeling van de Amsterdamse Atletiekvereniging. Daar, als een pasvorm
jonge man, hij speelde al snel in het 1e XV-elftal en het 7's-Team. In 1954 en 1955 won hij
de van Broekhuizen beker en de Bechet beker met dit team en in 1955 de Nationale Zevens.
Met deze successen in zijn koffer vertrok / emigreerde hij, samen met zijn vrouw Loes, naar een verre
land (ik dacht Canada), toonde Bram altijd interesse in de ''ups en downs'' van AAC-
Rugby. Hij werd lid van de Amsterdamse Rugby Vereniging "Club van Honderd".
(In 1959 betekende dit 100 gulden betalen voor het 1e AAC Clubhuis dat in
1964.)
In 1969 keerde Bram terug op het rugbyveld van AAC, maar niet als rugbyspeler.
In 1970 werd hij lid van de AAC Rugby-Sevens Commission die de National Sevens organiseerde.
In de periode 1970/1971 was hij AAC Jeugdcoach en AAC Wedstrijdsecretaris en in 1978 AAC Wedstrijdsecretaris in het buitenland.
Na een goed gesprek met Toon Bogers werd Bram van 1972 tot 1977 voorzitter van de AAC Rugby Commissie. Hierdoor zat hij automatisch in het bestuur van de Amsterdamse Atletiekvereniging.
1972 Lid van de Sevens-commissie voor algemene zaken
1972 Coördinator Amsterdam Sevens
1976 Coördinator Busdienst Amsterdam Sevens
1978 Wedstrijdorganisatie Amsterdam Sevens
1978 Financiën Amsterdam Sevens
1985 Penningmeester Amsterdam Sevens
Een van zijn grootste successen was de aankoop/inrichting van de lichtinstallatie rondom het veld voor het AAC Clubhuis in 1972 en in 1975 het 2e rugbyveld.
Van 1975 tot 1981 en van 1982 tot 1996 was hij voorzitter van het Rugby District ''Noord-
Holland".
Ook voor Rugby Nederland (toen nog NRB, Nederlandse Rugby Bond) verdiende hij zijn sporen. Hij was onvermoeibaar.
1975-1981 NRB-Arbitrage Tuchtcommissie
1984-1985 NRB-penningmeester
1985-1985 NRB Secretaris
1986-1987 NRB-vice-voorzitter
1987-1987 NRB-voorzitter
1988-1990 NRB-voorzitter
Andere NRB-functies die hij erg leuk vond, waren:
1972-1977 NRB Leider Nationale Junioren Competitie
1982-1986 NRB Manager Heren NL-XV team en Heren NL-7 team
Als laatste krachttoer was hij in 2005-2006 als penningmeester/secretaris van het NRCA (Nationaal Rugby Centrum Amsterdam) betrokken bij het gezamenlijke Rugby Stadion van AAC, Ascrum en RN.
Voor al zijn inspanningen ontving hij vele onderscheidingen en veel veren.
In 1985 ontving hij de ''Performance PUL'' van RC Hilversum.
En op 01-10-1990 het Erelidmaatschap van Rugby Nederland en op dezelfde dag
hij ontving ook de hoogste onderscheiding van de FIRA-AER: '' Médaille Mérite D'ore ''.
Na zoveel eerbetoon zagen we Bram niet zo vaak meer langs de rugbyvelden aan de Bok de Korverweg. In deze periode verlieten een aantal prominente rugbyspelers AAC-Rugbyo.a. Don Maddon, Walter van Dalen, verhuisden ze naar NFC waar ook Bramwoonde in de buurt. Daarna werd Bram ook ernstig ziek. Hij herstelde, maar spreken bleef een hardnekkig probleem waar hij overigens heel goed mee omging.Bram was een bescheiden persoonlijkheid die niet graag op de voorgrond trad. Een van dede laatste keer dat hij op AAC verscheen was tijdens het 75-jarig jubileum in 2005, wat wegevierd in Hotel Krasnapolsky in Amsterdam. Hij wilde niet aan tafel zitten. Gelukkig wilde hij op de foto met alle elf dan nog in de laatste levensfase AAC-Rugby-Presidents.
Velen zullen zich afvragen, was Bram geen AAC-lid van verdienste of erelid?
Ook ik stelde mezelf deze vraag en begon, gedreven door de Corona-epidemie, van 1914 tot 2020 een onderzoek.
In het AAC Archief is niets terug te vinden over een benoeming van Bram en ook na navraag bij de voormalige AAC-voorzitters en leden had niemand er helaas ''een blijvende herinnering aan''.
En ik stel dan ook voor aan het huidige AAC Bestuur en leden om op de volgende ALV (Algemene Ledenvergadering) nogmaals hun waardering te uiten voor alles wat Bram
deed voor AAC-Rugby, het Amsterdam Sevens Tournament nu SRPA (Rugby Foundation) en hoe we hem in de toekomst zullen blijven herinneren.